τερψίβιος

-α, -ο, Ν

αυτός που κάνει τη ζωή τερπνή, ευχάριστη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τερψι- τού τέρπω*, σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος (πρβλ. μέλλ. τέρψω, τέρψις) + βίος. Η λ. μαρτυρείται από το 1865 στον Αθ. Ρουσόπουλο].